Ο Peter Belkin γεννήθηκε το 1955 στο Las Cruses, New Mexico. Εργάστηκε στη Μύκονο ως μηχανικός μεταλλείου (1977-1979).

Θυμάμαι ότι τις πρώτες μέρες που ήμουνα εδώ και πήρα το λεωφορείο για το Μεταλλείο, από τους πρώτους ανθρώπους που γνώρισα ήταν ο πατέρας σου . Αυτός ήξερε πολλές λέξεις στα Αγγλικά, αλλά “βρόμικες”. Διότι ήμασταν όλοι μεταλλειώτες … Και γελάγαμε. Κάτι που θυμάμαι είναι που γέλαγε πολύ. Ήτανε πολύ ευχάριστος άνθρωπος και δοτικός. Όλα τα χρόνια – τα δύο χρόνια που ήμουνα εδώ ήτανε έτσι. Θυμάμαι που τον λέγανε ο “Επιστήμονας”, διότι ήταν πολύ καλός με τα μηχανήματα. Ήξερε το γκρέιντερ (grader) και τα υπόλοιπα. Δεν ξέρω πώς λέγεται στα Ελληνικά αλλά ήτανε perfectionist [= τελειομανής]. Ήθελε να το κάνει έτσι ακριβώς.
Συγγνώμη, διότι έχω ξεχάσει πολλά Ελληνικά. Τα Ελληνικά τα έμαθα εδώ, διότι έπρεπε να μιλάω με τους Έλληνες εδώ. Εγώ μιλάω Αγγλικά και Ισπανικά, και αν ένας άνθρωπος μιλάει δύο γλώσσες είναι λίγο πιο εύκολο να μάθει μια τρίτη γλώσσα. Μιλάω Ισπανικά και η προφορά της Ισπανικής και της Ελληνικής γλώσσας είναι ίδια. Έμαθα στο σπίτι μου, γιατί υπήρχε ένας μεταλλειολόγος Αμερικανός, ο Jay Lombardi, που έφυγε όταν εγώ ήρθα, και αυτός μου έδωσε ένα βιβλίο για να συνεννοούμαι. Θυμάμαι ένας που δούλευε στο Μεταλλείο ο Γιάννης ο Γιαγτζής, που μίλαγε λίγα Ισπανικά, γιατί ήταν ναυτικός πριν, και έτσι μπορούσαμε να μιλάμε.
Θυμάμαι ότι η Πολεμική Αεροπορία είχε ένα ραντάρ και ο πατέρας σου βοηθούσε να κάνει λίγο καλό τον δρόμο για το ραντάρ.
Ποτέ δεν έχω ξαναμπεί σε εκκλησάκι [πριν καν φτάσει στη Μύκονο μου είχε ζητήσει να επισκεφτεί τον τάφο του πατέρα μου. Είναι κάτι που δεν το έχει κάνει κανείς άλλος].

[στην Καντίνα] Το καλύτερο ελληνικό φαγητό που έφαγα στη ζωή μου ήταν εδώ. Γιατί ήταν αυθεντικό το φαγητό της κυρίας Φωτεινής. Ο Φώτης ο Κωνσταντάρας δούλευε στο Μεταλλείο. Ήταν επιστάτης. Η γυναίκα του η κυρία Φωτεινή μαγείρευε εδώ. Είχαν και μια κόρη την Ευγενία. Μου φαίνεται ότι εδώ, οι μεταλλειολόγοι είχαμε ένα τραπέζι.
Αυτός δεν ήταν επιστάτης, αλλά επιστάτης των επιστατών [εργοδηγός;]. Αυτός είχε ένα γραφείο εδώ. Έγραφε την ποσότητα του αμμωνίτη για τα εκρηκτικά [βρήκαμε ένα μπλοκ αποδείξεων παραλαβής εκρηκτικών]. Καλορίτης! Ναι, Καλορίτης! Αυτό ήταν για τη Σ70. Αμμωνίτης που δώσανε στον Καλορίτη. Του Καλορίτη ήταν ειδική δουλειά και πήρε τον αμμωνίτη και τον δυναμίτη αποδώ.
Καλορίτης! Α, Σ102. Εργολάβος ήταν ακριβώς. Αυτός δούλευε στα παλιά μέτωπά μας. Έβγαζε τα υπόλοιπα. Έχει υπογραφή Δομένεγος Κοντιζάς.
Το γραφείο μου ήταν εδώ. Το γραφείο του Παπαδόπουλου ήταν εδώ. Και το γραφείο του Παναγιώτη, αν θυμάμαι, ήταν αποδώ. Κι εδώ είχαμε 2-3 γραφεία μέσα.
Το Wagner και το Sofe ήταν… Ναι, αυτό είναι λίγο σπουδαίο
Το θυμάμαι καλά. Τώρα είναι πιο καθαρό από τότε [μιλάει για το γραφείο των μηχανικών].
Είχαμε ένα κομπρεσέρ εδώ κάτω, που ήτανε γι’ αυτούς που πήγαιναν κάτω στη θάλασσα [δύτες] για το Sauerman. Ήτανε εργολάβοι από την Αθήνα για να κάνουν δουλειά στη θάλασσα. Ήτανε ένας μεταλλειολόγος, ο Ρουσσέτος ο Λειβαδάρος, που ήταν και – δεν θυμάμαι πώς λένε αυτόν που βουτάει στη θάλασσα. Δύτης, ναι! Έμαθε αυτό και είχαμε εδώ ένα κομπρεσέρ να στέλνει αέρα.
Από πολλά χρόνια πετούσαν τα τελικά από το Πλυντήριο στη θάλασσα. Με τα χρόνια η θάλασσα έπλυνε τον βαρύτη που επειδή ήταν πιο βαρύς έμενε κάτω και το Sauerman συνέλεγε αυτό το υλικό. Η εταιρεία που εγκατέστησε το Sauerman ήταν η Sauerman company από το Σικάγο. Και τώρα μου φαίνεται ότι δεν υπάρχει.
Θυμάμαι ότι ήταν ένα κεκλιμένο. Δεν ξέρω αν είχαμε μέτωπα εκεί μέσα. Ίσως αρχίσαμε. Εκεί μέσα έμαθα εγώ να κάνω τοπογραφία. Και είχαμε προβλήματα με την οροφή. Λίγο πρόβλημα. Και βγάζαμε νερό αποκεί. Και αν θυμάμαι καλά, αν βλέπετε μια δεξαμενή, θέλαμε να συλλέγουμε το νερό για χρήση (χέρια, κ.λπ.). αλλά δεν τελειώσαμε με αυτό. Ήταν ένας άνθρωπος, που δεν ήταν στην Εταιρεία, αλλά ήταν χημικός μηχανικός από την Αθήνα, που δούλευε, όχι για τη Μύκονο, αλλά έκανε εργασία για μας, και αν θυμάμαι το όνομά του ήταν Δημήτρης Πατσουρέας, και μας βοήθησε με αυτό. Εγώ όμως έφυγα και δεν ξέρω αν συνεχίσανε μ’ αυτή τη δουλειά.
Στην 3 είχαμε έναν contractor (εργολάβο), αλλά δούλευε ειδική δουλειά. Αυτός πουλούσε, ό,τι έβγαζε, στη ΜΥΚΟΜΠΑΡ. Αυτός είχε και ένα καφενείο. Όχι ο Κατσιρμάς, όχι ο Μπακόγιας. Ήταν φίλος του Μπακόγια, λίγο κοντός. Δεν θυμάμαι το όνομά του. Αλλά δούλευε για ειδική δουλειά. Εργολαβία. Ο Καλορίτης! Αυτός μου φαίνεται είχε καφενείο, ίσως με τον Μπακόγια.
Ο Αντώνης ο Παπαγιάκουμος ήταν πολύ καλός άνθρωπος και με βοήθησε πάρα πολύ.
Η κοπέλα που δούλευε στο Γραφείο ήταν η Άρτεμις. Δεν ήταν τότε Τριανταφύλλου. Ήταν Κουσαθανά.
Ήταν άλλη μια κοπέλα που δούλευε στο Γραφείο και μετά έφυγε. Δούλευε στην Εθνική Τράπεζα. Η Ελένη Κουτσούκου.

[συνέντευξη-βιντεοσκόπηση: Δ. Λοΐζου, 22-07-2017]